حمام روح

می گفت: «اگر جسم با دو روز حمام نرفتن بو می گیرد، روح با یک نیت بد سیاه و کدر می شود؛ به همین خاطر به امام رضا (ع) پناه می بَرَد. که در زیارت یکشنبه حضرت زهرا (س) آمده است: «إنا قد طهرنا بولایتهم»؛ ما با ولایت آنان تطهیر می‌شویم؛ می‌گفت: زیارت امام رضا (ع) مثل حمام است! و با این نیاز به درگاه امام می‌شتافت...

روزی یکی از مریدان مشهدی به ایشان گفته بود: بیایید منزل ما خالی است...ایشان از آدرس خانه ی آن جوان پرسید و پاسخ شنید که مثلاً: نخ‌ ریسی! فرمود: دور است. من جایی دور و بر حرم می‌خواهم. پرسیدند: چرا این قدر نزدیک؟ فرمود: آخر آلوده‌ها لب حوض می‌نشینند!

آن قدر یقین به رأفت و دست گشایش گر آقا داشت که وقتی گدایی در نزدیکی حرم امام رضا(ع) از او چیزی خواست، با آن همه دست و دل بازی محل نگذاشت و اعتنایی به او نکرد... و وقتی اصرار فقیر را دید، فرمود: بی‌سلیقه‌ای! آدم در کنار دریا از یک پیت حلبی آب نمی‌خواهد!

از خاطرات مرحوم استاد علی صفائی (ع.ص)

پ ن: با تشکر از آقا سید مرتضی سجادی