جهت مشاهده ی در سایز اصلی، بر روی تصویر کلیک کنید
در روایتی آمده است: هنگامى که پیغمبر اعظم اسلام صلّى اللَّه علیه و آله فاطمه اطهر را از شهادت فرزندش حسین و آن مصائبى که دچار آن حضرت شد آگاه نمود، آن بانو گریه شدیدى کرد و گفت: پدر جان! یک چنین مصائبى در چه موقع رخ می دهد؟ فرمود در آن زمانى که من و تو و على در دنیا نباشیم... گریه ی حضرت زهراء سلام الله علیها شدیدتر شد و عرض کرد: پدر جان! پس چه کسى براى حسینم گریه خواهد کرد و چه کسى متصدى عزادارى وى خواهد شد!؟
پیامبر معظم فرمودند: اى فاطمه! زنان امت من بر زنان اهل بیتم و مردان ایشان بر مردان اهل بیت من گریه خواهند کرد، همه ساله هر گروهى پس از دیگرى عزادارى را تجدید مینمایند. هنگامى که روز قیامت فرا رسد تو زنان امت من و من مردان آنان را شفاعت خواهیم کرد. هر یکى از ایشان که در مصیبت امام حسین گریه کند ما دست او را می گیریم و داخل بهشت می نمائیم.
اى فاطمه! هر چشمى فرداى قیامت گریان است، غیر از چشمى که در مصیبت حسین گریه کند، زیرا صاحب آن چشم خندان و مژده ی نعمتهاى بهشت به وى داده خواهد شد.
ترجمه جلد 44 بحار الأنوار، ص313
+ عظم الله اجورکم
