مرگ، مثل دارو!
امام هادی علیه السلام در روایتی می فرماید: از محضر
امام جواد علیه السلام سؤال شد که چرا مسلمانان از مرگ کراهت دارند؟ حضرت پاسخ
دادند برای این که نسبت به آن جهل دارند و به همین جهت آن را خوش ندارند؛ ولی اگر
مرگ را می شناختند و از اولیاء الله بودند، همانا آن را دوست داشته و می دانستند
که آخرت برای آن ها بهتر از دنیاست. آنگاه فرمودند: ای ابا عبدالله (کینه ی شخص
سؤال کننده) چرا کودک و دیوانه از دوایی که بدنش را سالم می کند و دردش را بر طرف
می سازد، خودداری می نماید؟ عرض کرد: زیرا آن ها نسبت به فواید دارو جاهلند. حضرت
فرمودند: به خدایی که محمد صلی الله علیه و آله و سلم را حقا به پیامبری برگزید،
همانا کسی که واقعا برای مرگ آماده باشد، نفع مرگ برای او بیش از نفع دارو برای
بیمار است. آگاه باشید که اگر آنان می دانستند مرگ به چه نعمت هایی منجر می شود،
البته آن را درخواست می کردند و علاقه شان به مرگ، از علاقه انسان دور اندیش به
داروی دفع کننده دردها و آرونده سلامت، بیش تر بود.
(شیخ صدوق ،معانی الاخبار ،ص290)
