در
روایتى آمده است که شخصى از دنیا رفت و وصیت کرده بود شخص پیامبر(ص) انبار خرمایى
که از او به جا مانده در بین فقرا و مردم تقسیم کند. پیامبر(ص) پذیرفت و این کار
را انجام داد. در پایان، رسول خدا(ص) تنها دانه خرمایى را که در ته انبار باقى
مانده بود به مردم نشان داد و فرمود: اگر این فرد با دست خودش در زمان حیاتش این
دانه خرما را به فقیرداده بود، ثواب و ارزشش از این انبار خرمایى که پس از مرگش به
فقرا داده شد بیشتر بود!
(داستان راستان، شهید مطهرى)