جهت مشاهده ی در سایز اصلی، بر روی تصویر کلیک کنید
جهت خشنودی قلب نازنین مولایمان علی علیه السلام و
حضرت صدیقه طاهره، فاطمه زهرا سلام الله علیها، صلواتامیرمؤمنان، علی علیه آلاف التحیة و الثناء:
« تصمیم به ازدواج گرفتم ولى جرأت نمىکردم این مطلب را به حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله عرض کنم، و مدّتى این موضوع شب و روز در فکرم بود، تا اینکه روزى بر حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله وارد شدم و آن حضرت فرمودند: اى علیّ! عرض کردم: بفرمائید اى رسول خدا! فرمود: آیا میل و رغبتى به ازدواج دارى؟ عرض کردم: رسول خدا خود داناتر است- و گمان بردم حضرت یکى از زنان قریش را به عقد من درآورند- و من از اینکه فرصت ازدواج با فاطمه را از دست دهم، نگران بودم، و متوجّه نشدم که چه شد که حضرت مرا صدا زدند و در خانه امّ سلمه به خدمتشان رسیدم، وقتى به من نگاه کردند، چهرهشان درخشید تبسّمى فرموده به گونهاى که سفیدى دندانهایشان را که مىدرخشید دیدم، حضرت به من فرمودند: اى علىّ! مژده! چرا که خداوند مسأله ازدواج تو را که فکر مرا مشغول کرده بود خود به عهده گرفت. گفتم: قضیّه چیست یا رسول اللَّه!؟ حضرت فرمودند: جبرئیل با سنبل و قرنفل بهشتى نزد من آمد و آنها را به من داد، من آن دو را گرفتم و بوئیدم و گفتم: اى جبرئیل! این سنبل و قرنفل را به چه مناسبت آوردهاى؟ او گفت: خداوند تبارک و تعالى ملائکه ساکن بهشت و نیز سایر ساکنین آن را امر فرموده که تمام بهشت ها را با تمام درخت ها و رودخانه ها و میوه ها و قصر هایش آذین بندند، و به بادهاى بهشتى دستور داده تا با بوى انواع عطر بوزند، و حور العین را به خواندن سورههاى «طه»، «طس»، «شورى»، و سورههایى که با «طسم» شروع مىشود امر فرمود، و به یک منادى دستور داد که چنین جار بزند: اى ملائکه من! و اى ساکنین بهشت من شاهد باشید که فاطمه دختر محمّد را به عقد علىّ بن- ابى طالب در آوردم و به این کار راضى و خشنودم، این دو از یک دیگرند...
پس مژده بده اى علىّ! که من نیز، همچون خداى رحمان، دخترم فاطمه را به ازدواج تو درآوردم و آنچه را که خداوند براى او پسندید، من نیز پسندیدم.
حال دست
همسر خود را بگیر که تو از من نسبت به او سزاوارترى، جبرئیل علیه السّلام به من
خبر داد که بهشت و اهل آن، مشتاق شما دو نفرند،... پس تو چه
خوب برادر و چه خوب داماد و چه خوب همدمى هستى، و رضایت خدا براى تو کافى است و
از رضایت هر کس دیگر بهتر است، حضرت على
علیه السّلام گفت: «رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی
أَنْعَمْتَ عَلَیَ» (پروردگارا! مرا بر آن دار که شکر نعمتى که به من دادى، بجاى
آرم- نمل: 19) حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله نیز آمین گفتند... »
به نقل از حضرت امام رضا علیه السلام
عیون أخبار الرضا علیه السلام / ترجمه غفارى و مستفید، ج1، ص: 459
